poniedziałek, 10 października 2016

Którzy z Papieży są, czy byli omylni?

Pomimo, że Papieże są nieomylni w sprawach wiary i moralności, oczywiście jeśli wypowiadają się "ex cathedra", to jednak są pewne sprzeczności...zwłaszcza jeśli chodzi o tzw "starszych braci", czyli żydów...
Jan Paweł II nazwał właśnie żydów naszymi "starszymi braćmi w wierze"...kilkakrotnie w czasie swego pontyfikatu tak ich nazywał...


Podczas jednej z audiencji generalnych, 28 kwietnia 1999 r., stwierdził, że dialog międzyreligijny obejmuje w szczególny sposób „naszych starszych braci", a 23 marca 2000 r. w czasie spotkania z rabinami Izraela powiedział: „jesteście naszymi starszymi braćmi".
To są określenia ostatnich Papieży, ostatni, teraźniejszy Franciszek niemal perwersyjnie całuje ręce chazarskich uzurpatorów tzw "wybraństwa"...czuję niesmak, ale i chęć rozeznania...dlaczego ostatni Papieże tak namiętnie "kochają starszych braci" i kiedy Papieże się mylą...
Poniżej podam przykłady, które traktują żydów, jako tych, których trzeba się bać ...należy podkreślić, że żydzi handlowali słowiańskimi niewolnikami, kto nie wierzy, to niech jedzie do Gniezna i zobaczy drzwi gnieźnieńskie, gdzie widać jak byk, że św Wojciech wykupuje z rąk żydowskich handlarzy słowiańskich niewolników...

Oczywiście tzw fakt nieomylności Papieży to rok 1870 i Sobór Watykański I, ale czy to ma oznaczać, że poprzedni Papieże byli omylni...zwłaszcza jeśli chodzi o rozeznanie intencji i stosunek do tzw "starszych braci"?

Papież Innocenty III zadekretował co następuje:

"Skoro Kain był wędrowcem i wyrzutkiem, nie mógł być zabity przez nikogo, ale oznakowany symbolem strachu na czole, tak samo żydzi. . . przeciwko którym woła głos krwi Chrystusa. . . chociaż nie mają być zabici, muszą na zawsze pozostać rozproszeni jak wędrowcy na powierzchni ziemi" (1)(1)Migne, Patrologia, CCXV, 1291

"Chociaż   chrześcijańska   pobożność   toleruje   żydów.   .   .   których   własne   wady   skazują   na   wieczną niewolę. . . i pozwala im żyć pośród nas (mimo że Maurowie nie będą ich tolerować), nie wolno pozwolić im na niewdzięczność wobec nas w taki sposób, żeby odpłacali nam hańbą za przysługi i pogardą za naszą zażyłość. Na naszą zażyłość pozwala im tylko nasze miłosierdzie, ale oni dla nas są niebezpieczni jak owad w jabłku, jak wąż w piersi * * * Ale skoro już zaczęli podgryzać jak szczur, i śmierdzieć jak wąż, powinniśmy się wstydzić tego, że ogień w naszych piersiach jest przez nich spożywany, a nie konsumuje ich*   *   *   Skoro   są   potepionymi   niewolnikami   Pana,   w   którego   śmierci   podle   spiskowali   (przynajmniej skutkiem ich czynu), niech uznają się za niewolników tych, których wyzwoliła śmierć Chrystusa" (2) (2) Ibid., s.694.

Za   tego   samego   papieża,   Innocentego   III,   IV   Sobór   Laterański  w   roku   1215   przyjął   kanony   67-70, zarządzające postawę kościoła wobec Żydów (3). (3) cf. Binius, Concilia Generalia, Vol. II, Tom. 3, p.695.

Pierwszy   kanon   jest   finansowy,   zawierający   środki   ochronne   dla   chrześcijan   przeciwko   zachłanności żydów jako lichwiarzy. Tylko żydzi mieli pozwolenie pożyczania pieniędzy na procent. 

Drugi   mówi,   że   wszyscy   żydzi   powinni   zawsze   odróżniać   się   od   chrześcijan   kolorem   ubrania   i charakterystycznym znaczkiem.

Trzeci zakazuje żydom zatrudnianie chrześcijan jako pielęgniarki, nauczycieli i służbę domową, i zakazuje chrześciajnom zamieszkiwanie z żydami i żydówkami. Niemożliwe było legalne małżeństwo z nimi.

Czwarty   zakazuje   akceptacji   zeznań   żydów   przeciwko   chrześcijanom   i   nakazuje   preferencję   zeznań chrześcijan   przeciwko   żydom.   Dodany   jest   także   nakaz,   żeby   wszystkie   władze   kościoła   i   państwa nieustannie obserwowały czy nawróceni i ochrzczeni żydzi nadal praktykują obrzędy swojej wcześniejszej wiary.

Kilka lat później papież Innocenty III ponawia i potwierdza te edykty Soboru Laterańskiego w następujący sposób:

DO   KRÓLA   FRANCJI   ŻE   MUSI   ZNISZCZYĆ   BEZCZELNOŚĆ   ŻYDÓW   MIESZKAJĄCYCH   W   JEGO KRÓLESTWIE

”Choć  to   może  nie  podobać   się  Panu,  a   jest  raczej  dla   niego   do   zaakceptowania,  żeby   żydowskie rozproszenie trwało  i  służyło  chrześcijańskim książętom  ***  oni  bardzo  obrażają  w oczach  Boga  Boski Majestat, którzy preferują potomstwo tych którzy krzyżowali od tych, którzy są spadkobiercami Chrystusa. *** Dowiedzieliśmy się, że w królestwie Francji żydzi mają tak dużo wolności, że w ramach lichwy - przez którą  nie tylko wymuszają odsetki, ale odsetki  od  odsetek, zdobywają  kontrolę  nad dobrami  kościołów  i posiadłościami chrześcijan.*** Ponadto choć zadekretowano to na Soborze Laterańskim, że nie pozwala się żydom posiadanie w ich domach chrześcijańskich służących, ani nauczycieli ich dzieci, ani w żadnym innym charakterze, oni nadal upierają się na zatrudnianiu  chrześcijańskich służących i pielęgniarek, z którymi mogą popełniac obrzydliwości tego rodzaju, które zasługują raczej na karę z twojej strony, niż na wyjaśnienia z naszej. I znowu, choć ten sam sobór zadekretował, że pozwala się na zeznania chrześcijan przeciwko żydom, nawet kiedy chrześcijanie używają żydowskich świadków przeciwko chrześcijanom, i zadekretował, że w przypadku tego rodzaju każdy kto woli żydów od chrześcijan zostanie potępiony, ale do chwili obecnej rzeczy tak sie mają w królestwie Francji, że świadectwo chrześcijan przeciwko żydom nie jest uważane za  wiarygodne, podczas gdy  pozwala się  żydom zeznawać przeciwko  chrześcijanom. I czasem kiedy ci którym żydzi pożyczyli pieniądze na lichwę przedstawiają chrześcijańskich świadków na fakt   spłacenia   pożyczki,   DOKUMENTOWI   KTÓRY   CHRZEŚCIJAŃSKI   DŁUZNIK   ZOSTAWIŁ   Z   NIMI NIEDYSKRETNIE   POPRZEZ   ZANIEDBANIE   WIERZY   SIĘ   BARDZIEJ   NIŻ   ŚWIADKOWI   KTÓREGO SPROWADZAJĄ. Także w  Wielki  Piątek, w  sprzeczności   ze starym prawem, spacerują   ulicami i na placach publicznych, i spotykają chrzescijan którzy zgodnie ze zwyczajem wszędzie udaja sie na adorację krzyża, i szydzą z nich i chcą odciągnąć ich od obowiązku adoracji. Ostrzegamy i napominamy Wasz Majestat w  Panu (dodając  darowanie Waszych  grzechów), żeby  wymusić na żydach odejście od ich zarozumialstwa *** i dopilnować by zostali właściwie ukarani wszyscy ci bluźniercy, i żeby winowajców nie ułaskawiano!" (4)(4) Migne, op.cit., CCXV, 501.

W 1567 roku papież Pius V unieważnił małą koncesję nadaną żydom przez Piusa IV, umożliwiającą im posiadanie nieruchomości do wartości 1.500 złotych dukatów. Nakazał żydom sprzedać chrześcijanom wszystkie   swoje   nieruchomości.   Dwa   lata   później   nakazał   wypędzenie   wszystkich   żydów   z   państw papieskich:"

Na mocy obecnego prawa, nakazujemy żeby każdy żyd obu płci w naszych ziemskich dominiach i we wszystkich miastach, ziemiach, miejscach i majątkach im poddanych, opuścił całkowicie w terminie do trzech miesięcy od ukazania się tych praw. Zostaną pozbawieni wszystkich dóbr i będą prześladowani zgodnie z prawem. Staną się niewolnikami Kościoła Rzymskiego, i zobowiązani do służby. I kościół będzie miał takie samo prawo nad nimi jak inne dominia nad swoimi niewolnikami" (5)(5) Bull. Rom. Pont., VII, 741.

W roku 1244, papież Innocenty IV również nakazał spalenie żydowskich ksiąg. Napominał króla Francji następującymi słowami:

"Nasz   ukochany   syn,   kanclerz   Paryża,   i   doktorzy,   na   oczach   kleru   i   ludzi,   publicznie   spalił   ogniem wspomniane księgi (Talmud) ze wszystkimi dodatkami. Prosimy i zaklinamy wasz niebiański majestat w Panu Jezusie, żeby,  po rozpoczęciu  godnego pochwały  i  pobożnego  ścigania  tych, którzy  utrwalają  te obrzydliwe  ekscesy,   kontynuować   je  w   dalszym   ciągu  z   całą   surowością.   I   żebyś   nakazał   w   całym królestwie palenie tych ksiąg ze wszystkimi ich glosariuszami, potępionych już przez doktorów. I stanowczo zakazać żydom posiadanie chrześcijan jako służących i pielęgniarki * * *" (6). (6) Bull. Rom. Pont., IV, 509.

Papież Grzegorz IX wysłał następującą wiadomość do arcybiskupów niemieckich:

"Żydzi, którzy żyją wśród nas tylko dzięki naszemu miłosierdziu, nigdy nie powinni zapominać o ich jarzmie ciągłego niewolnictwa, który znoszą z własnej winy. Na Soborze w Toledo postanowiono, by żydzi obu płci i cały czas odróżniali sie od innych sposobem ubierania. Dlatego nakazujemy żeby każdy z was całkowicie tłumił żydowskie ekscesy, żeby nie ośmielali się podnieść szyje spod jarzma niewoli hańbiąc Odkupiciela, zabronić im dyskusji w każdy sposób z chrześcijanami o sprawach związanych z ich wiarą i obrzędami. W tej sprawie  wzywajcie  do  pomocy  władze świeckie, nakładając  na  chrześcijan, którzy  są w  opozycji, odpowiednie kary kościelne * * * " (7).(7) Bull. Rom. Pont., III, 497.

Papież Eugeniusz IV, w 1442, wydał następujący dekret:

"Dekretujemy i nakazujemy, że od teraz i po wszystkie czasy, chrześcijanie nie mogą jeść ani pić z żydami, ani dopuszczać ich do świąt, ani współżyć z nimi, ani kąpać się z nimi. Chrześcijanie nie pozwolą żydom na  posiadanie  obywatelskich  honorów nad  chrześcijanami,  ani  do sprawowania  funkcji publicznych  w państwie.  Żydzi nie  mogą być  kupcami,  poborcami podatkowymi,  czy agentami  w  zakupie i sprzedaży produktów  oraz   dóbr  chrześcijan,  ani   ich  prokuratorami,   rachmistrzami  lub  prawnikami  w   sprawach małżeńskich,   ani  położnymi;  ani  nie   mogą  mieć  związków  lub   partnerstw  z   chrześcijanami.  Żaden chrześcijanin nie może niczego zostawiać czy przekazywać żydom  lub wspólnotom żydowskim w swojej ostatniej woli i testamencie.  Żydom zakazuje sie  wznoszenie  nowych  synagog.  Zobowiązuje się ich  do zapłaty  co   roku  dziesiątej  części   od   swoich  towarów  i   dzierżawy.  Przeciwko   nim  mogą  świadczyć chrześcijanie,  ale  świadectwo  żydów  wobec chrześcijan  w żadnym  wypadku nie  ma  żadnej wartości. Każdy  żyd, niezależnie od płci i wieku, musi  wszędzie  nosić odróżniające się ubranie i  znane  symbole, poprzez które mogą odróżniać się od chrześcijan. Nie mogą żyć wśród chrześcijan, ale przy pewnej ulicy, oddzieleni od chrześcijan, poza którą nie mogą pod żadnym pozorem mieć domów* * * " (8).(8) Bull. Rom. Pont., V, 67.

W   1555   roku,   papież   Paweł   IV   ponowił   te   restrykcje   wobec   żydów   i   dodał   nowe.   Nakazał   żydom dokonywać rocznej opłaty na każdą synagogę, "nawet te które rozebrano", i powiedział: "żydzi mogą angażować się tylko w pracę jako zamiatacze ulic i zbieracze szmat, nie mogą być kupcami produktów czy rzeczy niezbędnych do wykorzystywania przez ludzi" (9). Za łamanie tych przepisów żydzi będą karani "jako buntownicy i przestępcy  laesae majestatis rei  (zdrada państwa), przetrzymywani jako wyjęci spod prawa  przez  wszystkie  narody   chrześcijańskie,   na  mocy  wyroku  naszych  wikariuszy,   deputowanych  i magistratów * * *".(9) Bull. Rom. Pont., VI, 499.

Obecne   stanowisko   Kościoła   Rzymsko   Katolickiego   wobec   żyda,   jak   również   Mussoliniego,   jest przedmiotem zainteresowania, gdyż Mussolini ożywił starą niemoc kościoła wobec żydów. Zakazana jest wszelka literatura żydowska i nie wolno tłumaczyć na włoski żadnej książki autorstwa zagranicznego żyda. Nie wolno wystawiać żadnej sztuki zagranicznego żyda. Żydom nie wolno występować w radio. Żydowscy profesorowie zakazani są na włoskich uniwersytetach i ze szkół wycofano teksty 114 żydowskich autorów. Znowu   nielegalne   jest   małżeństwo   między   żydami   i   chrześcijanami.   Trzeci   dziennik   antysemicki, Giornalissimo, połączył siły z już istniejącym antyżydowskimi Regime Fascista i Il Tevere.
Półoficjalny organ watykański   L'Osservatore Romano, 13 sierpnia 1938 roku, w artykule zatytułowanym "The Jews and the Vatican Council" [Żydzi i sobór watykański] (1870) pisze o środkach OCHRONNYCH kościoła co do żydów, a potem:

"Ale – żeby wyjaśnić nieporozumienia – ale nie po to żeby żydzi mieli możliwość nadużywania gościnności krajów chrześcijańskich. Wraz z tymi rozporządzeniami ochronnymi, istniały w tym zakresie restrykcyjne i zapobiegawcze dekrety. Władza świecka zgadzała się w tym z kościołem, ponieważ, jak mówi Delassus: "obu  interesowało  to,  żeby  zapobiec  najazdy  narodów  przez  element  żydowski,   a  tym  samym  utratę kontroli nad  społeczeństwem".  Ale jeśli  chrześcijanom  nie wolno było  zmuszać  żydów do przyjmowania religii   katolickiej,  przeszkadzać   im   w   synagogach,   ich  szabacie  i   świętach,  żydom,  z   drugiej   strony, zakazano piastowania urzędów publicznych, cywilnych lub wojskowych; i zakaz ten poszerzono nawet na dzieci konwertowanych żydów. Dekrety zapobiegawcze dotyczyły profesji, edukacji i stanowisk w biznesie" (10). (10) por. Il Messagero, Rzym 17.08.1938; La Gazzetta del Mezzogiorno, Bari, 18.08.1938; Corriere della Sera i inne. 

Wszystkie mają taki sam nagłówek: "How the Popes Treated the Jews" [Jak papieże traktowali żydów].

To którzy Papieże się mylili? Ci sprzed Soboru Watykańskiego I, czy ci po Soborze Watykańskim I...?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

komentarze